عجیبند؛ هر دو شان؛ هم فیلم، هم ساوندترک‌ش. هر بار که می‌بینم/می‌شنوم‌ش تا مدت‌ها ذهنم درگیر «ای کاش»هاش می‌شود. درگیر اینکه چقدر هر اتفاق کوچکی می‌تواند یک روند دور و دراز را عوض کند. و چقدر نقش تصمیم‌ها در زندگی‌مان کوچک است.
«بدو لولا، بدو» اما هیچ تضمینی نیست که با دویدن به آنچه می‌خواهی برسی. یا بهتر بگویم: «بدو لولا، بدو» اما مطمئن باش با دویدن، به آنچه می‌خواهی نمی‌رسی.