عشق انسانی-اگر واقعاً وجود داشته باشد-همان چیزی است کهگاه و بیگاهتو را از مقابل چشمان من عبور میدهدو آن‌قدر این‌کار را تکرار میکندتا تصویرت گرفتار یک قانون فیزیکی شود:
شکست نور.
اگر به شکست وجهه ایشان منجر نشود که خیلی هم خوب است!
پیرو فرمایشات گهربار دوست گرامی قبلی، غصه ی تصویر را نخورید تصورتان سلامت!از شوخی گذشته و بعد از عرض سلام خدمت همسایه انصافا شعرگونه ی زیبایی بود وگرنه ما همینجوری و الکی تعریف نمی کنیم. دست شما درست.
آقا جان مگر این دنیا فرصتی نیست که به ما داده شده برای زنده بودن و لذت بردن؟پس چرا نگرانی برای درد جاودانگی و کوچکی؟
سلامبه وبلاگ برقرار شده برای دکتر غلامرضا کافی سر بزنید...حتما!http://tamat.blogsky.com/
ای لنعت به این دنیای پر از شکست نور.
البته منظورم همون لعنت بودا
سلامشکست نور به علت اشک؟
اگر به شکست وجهه ایشان منجر نشود که خیلی هم خوب است!
پیرو فرمایشات گهربار دوست گرامی قبلی، غصه ی تصویر را نخورید تصورتان سلامت!
از شوخی گذشته و بعد از عرض سلام خدمت همسایه انصافا شعرگونه ی زیبایی بود وگرنه ما همینجوری و الکی تعریف نمی کنیم. دست شما درست.
آقا جان مگر این دنیا فرصتی نیست که به ما داده شده برای زنده بودن و لذت بردن؟
پس چرا نگرانی برای درد جاودانگی و کوچکی؟
سلام
به وبلاگ برقرار شده برای دکتر غلامرضا کافی سر بزنید...حتما!
http://tamat.blogsky.com/
ای لنعت به این دنیای پر از شکست نور.
البته منظورم همون لعنت بودا
سلام
شکست نور به علت اشک؟