عجیبند؛ هر دو شان؛ هم فیلم، هم ساوندترک‌ش. هر بار که می‌بینم/می‌شنوم‌ش تا مدت‌ها ذهنم درگیر «ای کاش»هاش می‌شود. درگیر اینکه چقدر هر اتفاق کوچکی می‌تواند یک روند دور و دراز را عوض کند. و چقدر نقش تصمیم‌ها در زندگی‌مان کوچک است.
«بدو لولا، بدو» اما هیچ تضمینی نیست که با دویدن به آنچه می‌خواهی برسی. یا بهتر بگویم: «بدو لولا، بدو» اما مطمئن باش با دویدن، به آنچه می‌خواهی نمی‌رسی.
کیرم دهنت با این نوشته های تخمیت مادر جنده
این کامنت بالا رو خودتون نوشتین؟
طبعن نه. چرا باید پای مطلب خودم کامنت بذارم؟ و تازه اون هم یه همچین کامنتی!
چه می دونم والا؟
چرا اینقدر دیر به دیر پست میذارین ؟